"Δεν είχα το θάρρος. Δεν κατάφερα να είμαι χριστιανός. Δεν έχω άλλο στήριγμα παρά μόνο αυτό: τους θείους μου, τη ζωή που κληρονόμησα απ\' όλους τους προγόνους μου". Κατάλαβε τότε ότι θα ήταν διακεκριμένος φοιτητής Νομικής, το χαϊδεμένο παιδί του Κόμματος της Επανάστασης στην Πολιτεία, θα παντρευόταν μ\' ένα πλούσιο κορίτσι: θα ζούσε με τη συνείδησή τους ήσυχη. Η ήσυχη συνείδηση. Θα γινόταν ένας δίκαιος άνθρωπος. Μα ο Χριστός δεν είχε έρθει για τους δίκαιους αλλά για τους αμαρτωλούς.

Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία τους Κάρλος Φουέντες, το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας για τη Μεξικάνικη Επανάσταση μαζί με τον "Θάνατο του Αρτέμιο Κρους" και την "Καθαρότερη Περιοχή", τα πρώτα τρία μυθιστορήματα του πολυγραφότατου και πολυβραβευμένου Μεξικανού συγγραφέα.

Ανάμεσα στο φως και στη θυσία, στο αμάρτημα και στη σωτηρία της ψυχής, το κλασικό αυτό βιβλίο της μεξικανικής λογοτεχνίας εκθέτει με οξύνοια πτυχές της ηθικής στάσης των Μεξικανών στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα και στον απόηχο της Επανάστασης.

Στο έργο του "Η ήσυχη συνείδηση", η κρίση της εφηβείας του Χάιμε Σεμπάγιος θέτει επί τάπητος την αντίφαση ανάμεσα στην έκφραση της χριστιανικής συνείδησης, κατά συγκεκριμένο τρόπο, και στην αντανάκλασή της στις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν υπάρχουν ούτε ένοχοι ούτε αθώοι: στη δική μας κοινωνία είμαστε όλοι και θύματα και συνένοχοι.